Би яагаад намарт дуртайгаа мэдэхгүй.

Жиндүүхэн байна

Ганцаараа алхах намрын өглөө

Жихүүцэм байна

Худлаа хэлсэн чиний үгс

Зөөлөн байна

Хацар үлээх намрын салхи

Зэврүүн байна

Намрын шөнөөр хотын гудамж

Улбар байна

Унжиж унасан модны навчис

Улайсан байна

Хүйтэнд алхсан миний хацар.

Бээрсэн байна

Ганцаар байгаа миний гар

Бэтгэрсэн байна

Хэн нэгнийг дурссан сэтгэл минь.

Халуухан байна

Харилцуурын цаадах чиний хоолой

Харин энд намар

Гоё алтлаг байна.

Навчис хөл доогуур хөглөрч

Надад тэр үед чамайг өгсөн болохоор

Навчис хөглөрсөн энэ л

Намарт би дуртай болсон байх.